4 marca obchodzimy święto naszego rodaka św. Kazimierza, królewicza. 
Był on drugim z kolei synem króla Kazimierza IV Jagiellończyka i jego żony Elżbiety Rakuszanki, zwanej „Matką królów”. Był zatem wnukiem zwycięzcy spod Grunwaldu, Władysława Jagiełły. Żył w latach 1458-84, a kanonizowany został w roku 1521. 
Jego imię - Kazimierz pochodzi od słów kazi –kazać i mir –zgoda, pokój, a zatem oznacza „wprowadzający zgodę”.
W życiu religijnym pielęgnował nabożeństwo do Matki Najświętszej. Wiele czasu poświęcał też modlitwie, a wcześnie rano szedł do kościoła adorować Najświętszy Sakrament. Widywano go nawet klęczącego przed zamkniętymi drzwiami świątyni.
Otaczał opieką ubogich i chorych. Oni zawsze mieli do niego wolny dostęp. Wstawiał się za nimi do króla i bronił skrzywdzonych. Po porannej mszy szedł do szpitala i rozdawał ubogim chorym wszystkie pieniądze, jakie posiadał – dziś powiedzielibyśmy, że było to kieszonkowe od ojca. Nie znosił obok siebie ludzi zakłamanych, karierowiczów, pochlebców; upominał ich, a gdy nie pomagało, oddalał.
Kochał bez reszty Boga, bliźniego i Ojczyznę.
Św. Kazimierz jest patronem J.E. Ks. bpa Kazimierza Gurdy, naszego siedleckiego ordynariusza. Pamiętamy z wdzięcznością o dostojnym solenizancie w naszej szkolnej społeczności. To dlatego nasi przedstawiciele w imieniu wszystkich dzieci i młodzieży, nauczycieli i wychowawców, rodziców i Rady Rodziców oraz Fundacji Nasza Szkoła złożyli dziś Rev. Księdzu Biskupowi najserdeczniejsze życzenia i zapewnienie o modlitewnej pamięci.