Jak powinien wyglądać wielkanocny koszyczek zwany święconką?
W Wielką Sobotę, tak jak co roku, przygotujmy święconkę w naszych domach.
Zwyczaj ten sięga VIII w., natomiast w Polsce znany jest od XIV w. Kiedyś szlachcic posyłał powóz konny po kapłana, którym dobrodziej przybywał do dworu, by poświęcić cały stół. Współcześnie obrzęd święcenia potraw odbywa się najczęściej w kościołach albo przed nimi, na wystawionych stołach.
Pomimo braku – z wiadomych względów - w tym roku obrzędu poświęcenia pokarmów w kościołach, nie rezygnujmy z przygotowania wielkanocnych koszyczków z pisankami w naszych rodzinach.
Co powinno znaleźć się w koszyku wielkanocnym, wiemy dobrze z naszych rodzinnych domów. Tak nas rodzice nauczyli i przekazali piękne tradycje i zwyczaje. Bądźmy im za to wdzięczni.
Różnią się one jednak nawet w jednej wspólnocie. To całe bogactwo i koloryt tego świątecznego zwyczaju.
Dlatego ogłaszamy świąteczny konkurs!
Pochwalcie się swoją święconką, którą przygotujecie zapewne z Rodzicami.
Zróbcie zdjęcie i nam prześlijcie (na Facebooka szkoły, wiadomość Messenger Marcin Olek lub e-mail: dyrektor@kspig.pl
Nagrody niespodzianki czekają na wszystkich :-)
Zachęcam też do publikacji w mediach społecznościowych zdjęć koszyczków wielkanocnych z hasztagiem #Święconka #ŚwięconkaKSP
Czego nie może zabraknąć w koszyczku?
Wnętrze koszyka wykładamy białą serwetką, a sam koszyk przystrajamy np. gałązkami bukszpanu, których zieleń wyraża nadzieję Zmartwychwstania.
Do środka wkładamy:
baranka – z masła, ciasta albo z cukru – z zatkniętą chorągiewką (,
chleb,
jaja gotowane na twardo – często malowanki, pisanki albo kraszanki,
sól kuchenną,
wędlinę,
chrzan
oraz ciasto (np. mazurek, babkę, sernik albo paschę).
Dlaczego?
Baranek z chorągiewką
Znak Chrystusa Zmartwychwstałego. Na chorągiewce jest umieszczony krzyż oraz napis „Alleluja”, wyrażający radość ze zwycięstwa życia nad śmiercią oraz pokonania grzechu. Symbolika baranka ma głębokie korzenie biblijne: w Starym Testamencie w opisie ucieczki Żydów z Egiptu – gdy Izraelici naznaczyli odrzwia swych domów krwią spożytego baranka – czy w charakterystyce Sługi Jahwe, w Nowym Testamencie, gdy Chrystus zostaje nazwany Barankiem Bożym, a w Wielki Piątek dokonuje odkupienia ludzi za cenę własnej krwi. To także symbol łagodności, niewinności i ofiary. Wierzono, że baranek wielkanocny zapewni domownikom przychylność sił natury i ochroni przed klęskami.
Jajko
Starożytny symbol nowego życia, przesiąknięty w mitologii odniesieniami do czterech żywiołów: skorupka – ziemia, błona – powietrze, żółtko – ogień, a białko – woda. Jajko jest znakiem początku życia i odrodzenia. Podobnie jak baranek wielkanocny, oznacza triumf życia nad śmiercią. Uchodzi także za metaforę życia ukrytego oraz siły istnienia. Kiedyś jaj nie spożywano przez cały Wielki Post i powracały na stoły dopiero na Wielkanoc. Dzielenie się jajkiem ma charakter braterski i służy umocnieniu więzi rodzinnych. Zwyczaj malowania jaj wywodzi się z pogańskiego święta Jare, rozpoczynającego wiosnę, a swoją symbolikę mają tak zdobienia – np. szlaczki oznaczają nieśmiertelność – jak i barwy, np. brąz – pomyślność w rodzinie, a czerń i biel – pamięć o zmarłych. Święconym jajkiem dotykano zwierzęta domowe, by uchronić je od chorób, a skorupki rozsypywano wokół domu i zakopywano w narożnikach pola, co miało zapewnić urodzaje.
Chleb
Pamiątka rozmnożenia chleba na pustyni, którym Jezus nakarmił swoich słuchaczy. Symbolizuje pokarm dla duszy, czyli Ciało Chrystusa – który powiedział o sobie: „Ja jestem chlebem życia. Kto do Mnie przychodzi, nie będzie łaknął...” – i powszedni pokarm dla ciała, niezbędny do życia, co znalazło odzwierciedlenie w modlitwie „Ojcze nasz”. To znak przeistoczenia dokonanego w obecności apostołów w Wieczerniku w Wielki Czwartek, uobecnianego w Eucharystii. Chleb jest symbolem pomyślności, dostatku, obfitości i sytości, a wyraża pragnienie przyjęcia Komunii św. Do koszyka ze święconką wkładamy zazwyczaj kromkę chleba.
Wędlina
Jest symbolem baranka, którego Izraelici zabijali i spożywali rodzinnie w święto Paschy. Przed laty, gdy mięso spożywano sporadycznie, bo było drogie, uchodziło za oznakę dostatku. Ma zapewnić dobrobyt, zdrowie i płodność. Do koszyka ze święconką wkładamy zazwyczaj kawałek szynki albo kiełbasę.
Ciasto
To oznaka kunsztu, więc najlepiej jeśli jest to wypiek domowy – babka czy mazurek – będący wyrazem naszych umiejętności. Ale to także symbol nieukształtowanej materii przemienionej w formę doskonałą. Jego słodycz jest nagrodą za wytrwanie w umartwieniach w czasie Wielkiego Postu i zwiastunem Królestwa Niebieskiego: „skosztujcie, jak dobry jest Pan” (Ps 34, 9).
Chrzan
Ostry smak i zdolność wyciskania łez sprawiły, że jest symbolem goryczy Męki Pańskiej, zwieńczonej słodyczą Zmartwychwstania. Oznacza tężyznę fizyczną, ludzkie siły i żywotność. Wierzono, że zapobiega nieszczęściom i obezwładnia złe moce, więc dodano go do święconki, by zapewnić pokój w życiu rodzinnym.
Sól
Ten życiodajny minerał towarzyszy człowiekowi od zarania dziejów. Nadaje potrawom smak, a dzięki właściwościom konserwującym chroni je przed zepsuciem. I dlatego Chrystus mówił, że jako jego uczniowie mamy być „solą ziemi”. Sól jest symbolem prostoty życia, samego sedna istnienia, sił moralnych i duchowych, oczyszczenia oraz prawdy. Wierzono, że chroni przed chorobami i odstrasza siły nieczyste.
Inne składniki święconki
Składników święconki bywa więcej, a różnice wynikają z tradycji regionalnych. W koszykach pojawia się więc również:
ser – oznaka harmonii między człowiekiem a siłami przyrody,
pieprz – symbolizujący gorzkie zioła,
naczynie z wodą – symbol Ducha Świętego,
zajączek – kojarzony z płodnością i odrodzeniem przyrody, a że śpi ponoć z otwartymi oczami, więc to on miał pierwszy zobaczyć Zmartwychwstałego,
kurczaczek – powiadano kiedyś, że Chrystus wstał z grobu „jak kurczę z jaja”.
W centralnym miejscu świątecznego stołu stawiamy baranka z chorągiewką.
Przed śniadaniem wielkanocnym dzielimy się święconym jajem, składając sobie życzenia, z nadzieją na błogosławieństwo, dostatek i zdrowie dla całej rodziny.